ว่านเจ้าน้อยมหาพรหม หรือ ว่านพระยาค่าง

ชื่อวิทยาศาสตร์

Dieffenbachia  saguine (Scholt) var. nobilis (Engler)

ชื่อวงศ์

วงศ์บอน (Araceae)

ลักษณะ

ใบเหมือนใบพาย  ก้านเขียวใบเขียว  หัวกลม  ดอกเป็นพุ่มใหญ่สีแดงสวยงามมาก  ต้นมีจุด ๆ ลายสีน้ำตาล

ประโยชน์

ใช่ในทางคงกระพันชาตรี  ว่านนี้เป็นไม้สกุลเดียวกับว่านหมื่นปีหรืออ้อยใบ้  ซึ่งยางของหัวว่านหมื่นปีนั้นมีฤทธิ์  ถูกลิ้นเข้าแล้ว  ทำให้ลิ้นแข็ง  พูดไม่มีเสียงเป็นภาษา  นอกจากอ้อ ๆ แอ้ ๆ  กลายเป็นใบ้  ฉะนั้นเพื่อความปลอดภัย  เพราะเป็นพืชพันธุ์เดียวกัน  จึงควรหั่นหัวว่านนี้เป็นชิ้นพอดีคำ  แล้วเอาส้มมะขามเปียกแผ่ออกหุ้มห่อหัวว่านที่หั่นไว้นั้นให้มิด  เก็บไว้สำหรับกิน  เมื่อเวลาจะใช้เป็นคงกระพันชาตรี  โดยเอาใส่ลงในลำคอแล้วกลืนลงไปในท้องเลยทีเดียว  เหมือนกลืนยาลูกกลอน  จึงจะปลอดภัย

การปลูก

ใช้ดินบริสุทธิ์สะอาดจากกลางแจ้ง  ที่ไม่มีมูลสัตว์ชนิดใดเจือปน  หรือถ้าจะเอาพวกกระเบื้องกระถางดิน  หรืออิฐเผาไฟแล้วทุบให้แตกละเอียด  เอามาเป็นดินสำหรับปลูกว่านก็ใช้ได้  น้ำที่จะรดต้องเศกด้วยคาถา ”นะโมพุทธายะ” เสีย ๓ จบก่อนเสมอ

บทคัดลอกจาก “ตำราคุณลักษณะว่านและวิธีปลูกว่าน” โดย สมาคมพฤกษชาติแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์

รวบรวมและเรียบเรียงโดย นายเลื่อน กัณหะกาญจนะ

เผยแพร่โดย ทีมงาน www.farmssb.com