ว่านตาลปัตรฤาษี

ชื่อวิทยาศาสตร์

Nopalea  sp.

ชื่อวงศ์

วงศ์กระบองเพ็ชร์ (Cactaceae)

ชื่อที่เรียกกัน

ตาลปัตรฤาษี  เขื่องหูช้าง

ลักษณะ

ใบคล้ายใบคูณใหญ่  รูปหัวใจรี ๆ คล้ายใบพลวง  เมื่อมีดอกแล้วใบจะแห้ง  ดอกเขียว ๆ มีขาว ๆ แซม  หัวใหญ่

ประโยชน์

ใช้หัวสำหรับกินโดยเศกด้วย  “นะโมพุทธายะ” ๗ ครั้ง  แล้วจึงกิน  ทำให้อยู่คงกระพันชาตรี  ถ้าเอาหัวว่านติดตัวไปด้วยจะทำให้แคล้วคลาดปลอดภัยอันตรายดีนัก

การปลูก

ใช้หัวปลูกด้วยดินร่วน ๆ หรือดินปนทรายปลูก  รดน้ำต้องเศกด้วย “นะโมพุทธายะ” ๓ จบก่อนจึงรดพอชุ่มดินเท่านั้น

อีกตำราหนึ่งว่า

ใบและต้นมีลักษณะคล้ายปรงใหญ่  มีลูกที่โคนต้น  ออกใบระหว่างกาบ  แต่ที่ลูกมีเป็นเม็ดทุก ๆ เม็ด  มีกาบหุ้ม  กาบนั้นคล้ายตาลปัตร

ชื่อวิทยาศาสตร์

Leea  macrophylla  (Roxb)

ชื่อวงศ์

          วงศ์กระตังใบ  (Leeacae)

ชื่อที่เรียกกัน

ตาลปัตรฤาษี, เสือนั่งร่ม, ผึ่งหูช้าง (ราชบุรี), เขื่องหูช้าง (พายัพ), ตองสาก (ตาก)

ประโยชน์

แก้พิษฝีและเกลื้อนฝีแรกเป็นมิให้ขึ้นได้ ถ้าเผาเม็ดและกาบให้ไหม้เป็นถ่านหรือเถ้าแล้ว  เอามาละลายในน้ำมัน  ทาแก้พุพองต่าง ๆ ดีนัก

การปลูก

ใช้ดินปนทรายปลูก  โดยเอาลูกแก่ ๆ ที่โคนต้นปลูก  โดยเอาดินกลบเม็ดแล้วเอาน้ำรดพอเปียกทั่ว อย่ารดจนโชกโชน  ต้องรอจนเม็ดแตกออกรากและผลิลำต้น แล้วจึงค่อยรดน้ำให้มากหน่อยก็ได้

บทคัดลอกจาก “ตำราคุณลักษณะว่านและวิธีปลูกว่าน” โดย สมาคมพฤกษชาติแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์

รวบรวมและเรียบเรียงโดย นายเลื่อน กัณหะกาญจนะ

เผยแพร่โดย ทีมงาน www.farmssb.com