ว่านพระยานกยูง

ชื่อวิทยาศาสตร์

Helminthostachys  zeylanica  (Hook. f.)

ชื่อวงศ์

วงศ์ตีนมือนกเขา  (Ophioglossaceae)

ชื่อที่เรียกกัน

ผักตีนกวาง, ผักตีนฮุ้ง, กูดซัง, กูดจ้อง, (พายัพ), ผักนกยูง (โคราช), ตีนนกยูง (ใต้)

ลักษณะ

เป็นเฟินชนิดหนึ่งขึ้นจากดิน  มีขึ้นทั่วไปตามป่าโปร่งที่ถูกถางทำไร่  ต้นเนื้ออ่อนตั้งตรงสูง ๘ ถึง ๑๒ นิ้ว  เง่าเรียวนอน  ใบเดี่ยวอยู่ปลายลำ  ต้นใหญ่กว้างและแฉกลึกเป็นหลายแฉก  ขนาดเท่าฝ่ามือหรือใหญ่กว่านั้น  ดอกเขียว ๆ เหลือง  ๆ  เป็นช่อเรียงยาวราว ๓ ถึง ๘ นิ้วอยู่ปลายลำต้น

ประโยชน์

เง่าเป็นยาแก้พิษงู  ทางมลายูใช้เคี้ยวกับหมากเป็นยาบำรุง  และใช้เป็นยาแก้ไข้  ทางชะวาใช้เป็นยาแก้กามโรค, รักษาบิด, เยื่อจมูกอักเสบ, วรรณโรคในระยะแรก  และรักษาโรคไอกรน (Woophing  cough) ต้นอ่อนและใบอ่อนแกงกินได้มีรสหวาน

การปลูก

ใช้เง่าปลูกเหมือนอย่างการปลูกกล้วยไม้ดินก็ได้

บทคัดลอกจาก “ตำราคุณลักษณะว่านและวิธีปลูกว่าน” โดย สมาคมพฤกษชาติแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์

รวบรวมและเรียบเรียงโดย นายเลื่อน กัณหะกาญจนะ

เผยแพร่โดย ทีมงาน www.farmssb.com