ว่านทรหด

ชื่อวิทยาศาสตร์

Curcuma  sp.

ชื่อวงศ์

วงศ์ขิง  (Zingiberaceae)

ลักษณะ

ต้นและใบเหมือนขมิ้น  ต่างกันแต่เพียงกลางร่องใบว่านนี้เป็นสีน้ำตาล  หัวกลมเกลี้ยงเหมือนหัวเผือก  เนื้อในมีสีขาว  และมีรสต่างกันเป็น ๕ รส

ประโยชน์

ใช้เป็นยารักษาโรค คือ หัวสดกินแก้โรคลำไส้  แก้ริดสีดวงทวารทั้งอย่างกลีบมะไฟหรือเดือยไก่  ใช้ตำเป็นผงกินกับน้ำร้อนหรือผสมน้ำผึ้งทำเป็นยาลูกกลอน  ในการรักษานี้ห้ามกินของคาวจัดมันจัดจนกว่าโรคจะหาย จึงกินได้  หรือเอาหัวย่างไฟแล้วดองกับเหล้ากิน  แม้มุตกิตระดูขาว  ปวดมดลูก  ทำให้มดลูกเข้าอู่  ถ้าแท้งลูกใหม่ ๆ กินว่านนี้กับสุราหรือน้ำปูนใสดีนัก  และแก้ไส้เลื่อนได้อีกด้วย  ถ้าเป็นลมต่าง ๆ ให้เอาหัวว่านมาโขลกกับสุรา  กรองเอาแต่น้ำกรองให้กินสักครู่จะหาย

สตรีอยู่ไฟไม่ได้  ผอมแห้งแรงน้อย  มือตายตีนตายมีโรคปวดท้องมานานปี  ว่านนี้แก้ได้ทั้งนั้น  เป็นโรคกระษัยต่าง ๆ เช่น เบาแดง, เบาเหลือง, เบาขุ่นเบาข้น, เบาตกเป็นขี้ตะกอน ตลอดทั้งเบาหวาน  โรคเหล่านี้สามารถแก้ได้ทั้งนั้น

การปลูก

ใช้หัวว่านปลูก  เอาดินร่วน ๆ หรือปนทรายเป็นดินปลูก

*หมายเหตุ  อีกตำราว่าว่านชักมดลูก, ว่านพระยาหัวศึก, ว่านกรบูรเลือด และว่านทรหดนี้เป็นว่านเดียวกัน

บทคัดลอกจาก “ตำราคุณลักษณะว่านและวิธีปลูกว่าน” โดย สมาคมพฤกษชาติแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์

รวบรวมและเรียบเรียงโดย นายเลื่อน กัณหะกาญจนะ

เผยแพร่โดย ทีมงาน www.farmssb.com