ว่านพระตะบะ

เป็นว่านสำคัญที่มีคุณประโยชน์อย่างยิ่ง  ควรจะหามาปลูกไว้ในบริเวณบ้านของทุก ๆ ครอบครัว

ลักษณะ

ต้นเหมือนต้นขมิ้นอ้อย  ทั้งต้นและใบมีสีเขียว  หลังใบมีคราบคล้ายใบลิ้นเสือ  หัวเหมือนขมิ้นอ้อยแต่ใหญ่กว่านิดหน่อย  ตะเกียงยาวก้าวก่าย  มีรสร้อนฉุนจัด  เนื้อในมีสีขาว  แสดงลักษณะว่ามีธาตุปรอทที่มีอิทธิฤทธิ์มาก

ประโยชน์

ใช้ป้องกันภูตผีปีศาจได้เก่งนัก  แม้แต่ใบหรือราก  หรือดินที่ปลูกว่านนี้เมื่อเอาซัดเข้าไปยังผู้ที่ถูกปีศาจสิงอยู่  สามารถขับไล่ปีศาจออกได้  หากมีว่านนี้ติดตัวไปด้วยภูตผีทั้งปวงกลัวยิ่งนัก  ไม่กล้าสำแดงฤทธิ์เดชอภินิหารอย่างใด ๆ ใช้กับผีได้ทุกชนิดหมด  ตลอดทั้งพรายน้ำพรายบก  และพรายอากาศทั่วไป  ผู้ที่ถูกปีศาจเข้าสิงอยู่พอแลเห็นผู้มีว่านนี้เข้ามักจะแสดงอาการเกรงกลัวให้เห็นเป็นพิรุธทันที

ว่านนี้จึงใช้กันตัวได้ทุกแห่งหน  จะไม่มีปีศาจชนิดใดมาสำแดงการหลอกหลอนได้เลย  จนตลอดทั้งตามป่าดงพงสูง  ผีป่า  ผีปอบ  ผีชมบ  ผีที่มีชื่อใด ๆ ก็ตามย่อมเกรงกลัวว่านนี้ทั้งสิ้น

ปีศาจเข้าใครอยู่  เอาว่านนี้ไปซุกไว้ใต้ที่นอนโดยไม่ให้รู้ตัว  มันจะกระโดดลุกหนีเพราะปรากฏว่า  ที่นอนนั้นร้อนเป็นไฟแก่มันขึ้นมา  ปีศาจใดหากกลัวพอถือว่านนี้เข้าไปใกล้ก็จะล้มลงชักในทันที

การคลอดบุตรไม่ต้องใช้ยันต์  เพียงแบ่งหัวว่านนี้ผูกแขวนไว้ตรงหัวนอนหญิงคลอดบุตร  และแขวนไว้ที่กระโจมเด็กเพียงชิ้นเล็ก ๆ ก็สามารถป้องกันได้ทุกอย่าง  เด็กนอนสดุ้งผวา  เอาว่านผูกข้อมือจะหลับสบาย  ผู้ใหญ่หลับตาเห็นแต่ภูตผีปีศาจ  เอาว่านนี้ใส่ไว้ใต้หมอนก็จะหายได้  มีว่านนี้อยู่กับตัวพรายแม่ที่ตายไปจะมารบกวนลูกไม่ได้  และพรายลูกที่ตายไปก็ไม่อาจมารบกวนแม่ได้เช่นเดียวกัน

สำหรับในรายที่เข้าทรงเจ้า  ถ้านำว่านนี้เข้าไปถามว่าวานคืออะไร  หากเป็นเจ้าเข้าทรงจริงจะรู้จัก  ทั้งบอกถูกทั้งชื่อสรรพคุณของว่าน  แต่ถ้าเข้าทรงเท็จคือหลอกลวงแอบแฝงหากินโดยไม่มีใครเข้าทรงก็จะไม่รู้จัก  พวกพระภูมิเทพเจ้าหรือเทพารักษ์ทุกคนรู้จักว่านนี้ดีทั้งนั้น  เพราะว่านนี้ไม่มีอิทธิฤทธิ์อย่างใดแก่ท่านเหล่านั้น  ว่านนี้ขับผีปู่ย่าตายายไม่ออกเป็นแต่กลัว  เมื่อเห็นว่านนี้เข้าก็จะรีบออกตามความต้องการที่มารบกวนแล้วก็ออกไป

ทางที่ดีนั้นควรเอาว่านนี้ใส่ตลับแขวนห้อยคอไว้  จะป้องกันในทางปีศาจได้ทุกชนิดทุกอย่างหมด หากมีผีป่ากินคน  โดยมีอาการท้องร่วงเหมือนอหิวาให้ใช้หัวว่านนี้ฝนละลายน้ำให้กิน  ก็จะหายได้เหมือนกัน

ว่านนี้  มีมากทางถิ่นที่พวกข่าขัดหรือข่าระแดอยู่ทางฟากฝั่งประเทศลาว  หรือทางเกรี่ยง, ละว้า  แถว ๆ ไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรีก็มีบ้าง  ออกจะหายากเพราะหวงแหนกันนัก

การปลูก

ใช้ดินปนทรายผสมกระเบื้องเผาไฟทุบให้แหลกละเอียด  เอามาเป็นดินปลูก  พอกลบหัวว่านมิด  เอาน้ำเศกด้วย “นะโมพุทธายะ” ๓ จบ  รดอย่าให้โชกใช้ได้

บทคัดลอกจาก “ตำราคุณลักษณะว่านและวิธีปลูกว่าน” โดย สมาคมพฤกษชาติแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์

รวบรวมและเรียบเรียงโดย นายเลื่อน กัณหะกาญจนะ

เผยแพร่โดย ทีมงาน www.farmssb.com