ว่านเปราะบ้าน

ชื่อวิทยาศาสตร์

Kacmpferia ap.

ชื่อวงศ์

วงศ์ขิง (Zingiberaceae)

ชื่อที่เรียกกัน

เปราะหอม, เปราะหอมขาว

ลักษณะ

ใบเหมือนเปราะป่า แต่หน้าใบเขียว ท้องใบมีสีขาว ส่วนอย่างอื่น ๆ ก็มีลักษณะคล้ายว่านเปราะน้อยทุกอย่าง

ประโยชน์

ใบและหัวมีรสหอมร้อน มีคุณกระทุ้งพิษให้ซ่านออกมาข้างนอก และแก้ปวดท้อง ตามสรรพคุณโบราณว่า ดอกแก้เด็กนอนสะดุ้งผวา ร้องไห้ และตาเหลือก ช้อนดูหลังคา ต้นขับเลือดเน่าของสตรี หัวแก้โลหิตซึ่งเจือด้วยลมเป็นพิษ สุมหัวเด็กแก้หวัดคัดจมูก กินขับลมในลำไส้ สรรพคุณแผลงว่า เปราะทั้งสองมีรสเผ็ดขม แก้เสมหะ เจริญไฟธาตุ แก้ลงท้อง ใบใช้ปรุงเป็นผักสดกินได้ หัวปรุงเป็นเครื่องเทศ สำหรับใส่แกงได้

การปลูก

ใช้หัวปลูกโดยเอาดินร่วนปนทรายกลบหัวว่านพอมิด ไม่ต้องกดดินให้แน่น แล้วต่อไปดินจะยุบลงเอง เมื่อใช้น้ำรดพอชุ่มหลาย ๆ วันต่อมา แล้วจึงใคร่เอาดินกลบเติมลงไปอีก

บทคัดลอกจาก “ตำราคุณลักษณะว่านและวิธีปลูกว่าน” โดย สมาคมพฤกษชาติแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์

รวบรวมและเรียบเรียงโดย นายเลื่อน กัณหะกาญจนะ

เผยแพร่โดย ทีมงาน www.farmssb.com