ว่านนางคุ้ม หรือว่านผู้เฒ่าเฝ้าบ้าน
ชื่อวิทยาศาสตร์
Alecasia euaullata (Seholt)
ชื่อวงศ์
วงศ์บอน (Araceae)
ลักษณะ
หัวคล้ายหัวหอมใหญ่ ใบโตเหมือนใบอุตพิด ใบกลมใหญ่หนาคล้ายใบฟักทอง มีสีเขียวโศก มีดอกชูก้าน ดอกสีขาว มีกลิ่นหอม ก้านเขียวแก่ กอหนึ่ง ๆ มีหลายใบ
ประโยชน์
ปลูกไว้ในบ้านมีคุณป้องกันไฟได้ และยังคุ้มกันภัยอันตรายต่าง ๆ ท่านโบราณาจารย์จึงมักกล่าวไว้ว่า ผู้ใดมีว่านนางคุ้มไว้คุ้มครองในบ้านเรือนตน จึงเหมือนมีเกาะเพ็ชร์ไว้ป้องกันภัยถึง ๗ ชั้นทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นไฟไหม้หรือภัยอันตรายอย่างใด ๆ ย่อมสามารถมีอำนาจคุ้มครองป้องกันได้ทั้งสิ้น
การปลูก
ใช้ดินเผาไฟทุบแตกละเอียดดีแล้ว ตากน้ำค้างทิ้งไว้คืนหนึ่ง จึงนำเอามาเป็นดินปลูก พึงระวังอย่ากลบหัวว่านให้แน่นทึบ ควรให้หัวว่านโผล่พ้นดินที่กลบสักนิดหน่อย น้ำที่จะใช้รดควรเศกด้วยคาถา “อิติปิโสภควาถึงภควาติ” ๓ จบก่อนจึงนำมารด และรดพอเปียกชื้นเท่านั้นอย่าให้ถึงโชกโชน หัวว่านจะพลอยตายเพราะเน่าน้ำ
อีกตำราหนึ่งว่า เวลาจะเอาหัวติดตัวไปไหน ๆ ด้วยให้เศกด้วยคาถา “อุทธัง อุทโธ” ๑๐๘ ครั้ง หรือจะเศกด้วย “นะโมพุทธายะ” ก็ได้ สามารถคงทนต่อ มีด, ไม้, หอก, ดาบ, ปืน, ธนู
บทคัดลอกจาก “ตำราคุณลักษณะว่านและวิธีปลูกว่าน” โดย สมาคมพฤกษชาติแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์
รวบรวมและเรียบเรียงโดย นายเลื่อน กัณหะกาญจนะ
เผยแพร่โดย ทีมงาน www.farmssb.com