ว่านหมูกลิ้ง

          ว่านนี้ เป็นว่านใช้ในทางอยู่คงกระพันชาตรีที่ทรงคุณค่า มีอานุภาพแน่นอนเป็นเอกได้ว่านหนึ่ง ในตำราท่านอ้างว่า ถ้าผู้ใดกินหัวว่านนี้เข้าไปแล้ว แม้จะขึ้นไปบนยอดเขาสูงโดดลงมาสัก ๑๐ ครั้ง ร่างกายส่วนหนึ่งส่วนใดของผู้นั้น จะไม่ชอกช้ำเจ็บปวดหรือมีบาดเจ็บเลยสักแห่งเดียว สามารถคงทนต่ออาวุธมีคมทั้งปวง ไม่เลือกว่าจะเป็นมีด, ดาบ, หอก, ทวน, ขวาน สารพัด ฟันแทงทุบตี จะไม่สามารถดื่มเลือดผู้บริโภคหัวว่านชนิดนี้ได้เลย

ลักษณะ

หัวของว่านใหญ่มาก โดยมากมักไม่ค่อยได้พบใบ เพราะพอใบแก่ก็มักจะหล่นไปหมดเลย เนื่องจากเป็นธรรมชาติของว่านนี้เป็นเช่นนั้นเอง

ประโยชน์

ใช้ในทางคงกระพันชาตรีอย่างเดียว

การปลูก

ใช้ดินเผาไฟทุบให้แหลก แล้วเอาตากน้ำค้างไว้คืนหนึ่งและจึงเอามาเป็นดินปลูก อย่ากลบหัวว่านให้แน่นนัก และควรเหลือให้หัวว่านโผล่พันดินบ้างเล็กน้อยมิด น้ำที่จะรดต้องเศกด้วยคาถา “นะโมพุทธายะ” ๓ จบก่อนทุกครั้ง น้ำรดพอเปียกดินทั่วเท่านั้น

บทคัดลอกจาก “ตำราคุณลักษณะว่านและวิธีปลูกว่าน” โดย สมาคมพฤกษชาติแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์

รวบรวมและเรียบเรียงโดย นายเลื่อน กัณหะกาญจนะ

เผยแพร่โดย ทีมงาน www.farmssb.com