ว่านดอกบัว หรือ บัวเคือ (เพชรบูรณ์)
ชื่อวิทยาศาสตร์
Stephania brevipes (Craib)
ชื่อวงศ์
วงศ์บรเพชร์ Mensipermeceae
ลักษณะ
เป็นพืชลงหัว มีหัวกลมและโต ใบเล็ก ๆ แข็งหนา มีรูปร่างอย่างเดียวกับใบบัวหลวง แต่เล็กประมาณ ๑ ตารางนิ้วเศษ ๆ กิ่งก้านแตกขึ้นมาจากหัว มีดอกเหมือนดอกบัวแต่ดอกเล็ก เป็นไม้ขึ้นเองตามป่าราบ แถวภาคกลางมีมาก
ประโยชน์
หัวมีรสเฝื่อนขมเล็กน้อย แก้ลมเมื่อยขัด และใช้เป็นยาอายุวัฒนะอีกด้วย ทางจังหวัดนครพนม ใช้ฝนกับน้ำจนข้นทาพอกฝีแก้ปวด
แพทย์ตามชนบทใช้หัวตากแห้ง แล้วทำเป็นผงผสมกับน้ำผึ้ง ปั้นเป็นลูกกลอนกินขนาดเม็ดพุซา เป็นยาบำรุงธาตุ ทำให้ร่างกายแข็งแรง เป็นยาเจริญอาหารดีด้วย
การปลูก
ปลูกง่ายไม่เลือกดินปลูก เพียงเอาดินกลบหัวว่านพอมิด แล้วรดน้ำทุกวัน ก็จะแตกงอกลำต้นขึ้นมาใหม่เอง
บทคัดลอกจาก “ตำราคุณลักษณะว่านและวิธีปลูกว่าน” โดย สมาคมพฤกษชาติแห่งประเทศไทยในพระบรมราชูปถัมภ์
รวบรวมและเรียบเรียงโดย นายเลื่อน กัณหะกาญจนะ
เผยแพร่โดย ทีมงาน www.farmssb.com